مدل اقامه گروهی، مسیری در دامنه هویت کلان برهان است که حاصل انتخاب ها و تجربه های گروه بوده و نافی مسیرهای دیگر نیست. طی دو سال گذشته گروه به این نتیجه رسید که اقتضائات بومی سیاست خارجی در ایران، ورود مردمی بهینه و مؤثر گروه را بعد از«به رسمیت شناخته شدن» از سمت حاکمیت ممکن می کند. هرچند همزمان، تلاش های کمرنگی برای ایجاد شبکه مردمی اقتصادی با بیرون مرزها نیز در حال پیگیری است.
مدل تحقق در گروه، «پیگیری متمرکز» پروژه های مقطعی است که در مسیر طرح بلند مدت گروه قرار گرفته و هدفگذاری شده اند. برای مثال، به رسمیت شناخته شدن «هویت اقامه دین» و اثرگذاری واقعی آن در دستگاه سیاست خارجی ایران هدفی است که به گام های مختلفی تجزیه و سپس پیگیری می شود. گام اول در این مسیر که آشنایی با فضا و ایجاد شبکه اولیه ای از اتصالات بود، با ارائه خام قسمتی از ادبیات دینی در قالب طرح سالگرد شهید سلیمانی در مجلس و پیگیری آن انجام شد. در گام دوم، سیاست های دینی در قالب ادبیات موجود به عنوان اولین تجربه زیست در این ادبیات تدوین شد و به متن «راهبردهای پیشنهادی برای سیاست خارجی جمهوری اسلامی» انجامید. در گام بعدی نیز با تدوین «روند اتصال ادبیات دینی به ادبیات موجود سیاست خارجی و راهبرددهی» و سپس در میان گذاشتن آن با سیاستگذار، در صدد تولید تجربیات جدیدی در این مسیر هستیم.
روند تحقق در این مسیر کاملاً ناظر به اقتضائات عملیاتی اعم از اشخاص تصمیم گیر، روندها، ذهنیت ها، دسترسی ها و… است که ویژگی اصلی «پیگیری قرارگاهی» برای رسیدن به یک هدف است. به گونه ای که نهادی فارغ از ساختارهای مفهومی، از تمام امکانات و ساختارهای موجود در مسیر پیگیری و اجرای پیشنهاد خود بهره گیرد و ابزارهایی همچون ارائه، اقناع، رسانه، و… را در این مسیر به کار بندد. طبعاً در این مسیر پیوسته در حال بازخوردگیری هستیم تا برای حل مسئله اصلی که همانا «جمع میان پیشنهادات اصیل دینی با امکانات و اتصالات موجود» است پیوسته به کار گیریم و بهینه تر شویم.
امید آن که تحقق «سیاست خارجی فعالانه» که وصف نسخه اسلامی سیاست خارجی است را در جمهوری اسلامی شاهد باشیم.
شماره اول تجربهنگاری